Voelen is het meest natuurlijke wat er is.
Voelen kunnen we allemaal.
Alleen misschien niet op de manier zoals we willen voelen of op de momenten waarop we willen voelen of in de mate waarin we willen voelen.
Ergens is het idee erin geslopen dat voelen er op een bepaalde manier uit moet zien.
En zo kan het idee ontstaan niet het juiste te voelen, te lang te voelen, te veel te voelen of juist te weinig te voelen.
Dan kan voelen een ‘ding’ worden. Een ding waar iets mee gedaan moet worden. Een ding wat veranderd moet worden, een ding waartegen gestreden moet worden of een ding waar juist naar gestreefd moet worden. Dan kan voelen een probleem worden.
Mijn grote leermeester is mijn kleinzoon van twee. Daar zijn nog geen ideeën en verhalen over gevoelens. Daar zijn nog geen betekenissen bij gevoelens. Daar is nog geen identificatie met gevoelens. Daar wordt niet gestreefd naar of gestreden tegen gevoelens. Daar is gewoon puur voelen. Geen enkel probleem. Gevoelens ontstaan en lossen weer op. Vaak in rap tempo. Gevoelens stromen. Vanzelf. Op volkomen natuurlijke wijze.
Met inzicht in de werking van het menselijke systeem van denken en voelen kunnen gevoelens (weer) gezien gaan worden voor wat ze zijn: natuurlijke sensaties of energiebewegingen. Die van nature aan geen enkele standaard hoeven te voldoen en van nature ook geen enkele betekenis hebben.
Met inzicht in de werking van het menselijk systeem kunnen de ideeën en verhalen en de identificatie bij gevoelens wegvallen. Waardoor voelen geen probleem (meer) is.
Waardoor de strijd tegen en het streven naar bepaalde gevoelens kan wegvallen en gevoelens juist makkelijker lijken te kunnen stromen. Op natuurlijke wijze.
Met inzicht in de werking van het menselijk systeem en in wat je in essentie bent kan ook ontdekt worden dat gevoelens nooit beschadigend (kunnen) zijn.
In essentie ben je altijd (ge)heel.