Een tv-programma waar ik altijd graag naar mocht kijken was ‘Hoe heurt het eigenlijk?’
Een programma waarin de presentator op zoek ging naar de etiquette-regels in de wereld van ‘De rijken’. Adel, tuinpartijtjes, hoge hakken en veel bubbels. Ik vond het prachtig om te zien hoe het er daar aan toe ging. Vooral ook omdat het er zo anders aan toe ging dan ikzelf gewend was.
Voor mij is het ook een prachtige illustratie van hoe we allemaal onze eigen regels hebben. En hoe we ook allemaal onze eigen regels naleven. Over de meeste van die regels denken we niet na.
We hebben ze met de paplepel (in sommige kringen een gouden paplepel) ingegoten gekregen en ze zijn zo logisch geworden dat we ons er aan houden.
Voor de een is het logisch om elke dag melk bij de lunch te drinken, voor de ander is het logisch om elke dag wijn bij lunch te drinken.
Bij gedrag door het volgen van een bepaalde etiquette is duidelijk te zien dat het gaat om bedachte regels die gelden. Regels ofwel gedachten die logisch zijn geworden en waarnaar in die situaties gehandeld wordt.
Als mensen hebben we ook allerlei regels over gevoelens.
Regels waarvan wat minder duidelijk te zien is dat ze bedacht zijn.
Regels ofwel gedachten over hoe we ons wel of niet zouden moeten voelen.
Gedachten die we meegekregen hebben en die logisch zijn geworden.
Waardoor we in alle onschuld zijn gaan geloven dat het op een bepaalde manier heurt.
Als je partner overlijdt heur je toch verdrietig te zijn? En als je een gezond, gewenst kindje krijgt heur je toch blij te zijn?
Gevoelens houden zich niet aan bedachte regels. Gevoelens zijn tijdelijke ervaringen in de stroom van ervaringen die bij het menszijn hoort.
De 3 principes beschrijven hoe gevoelens ontstaan door een samenspel van levensenergie, bewustzijn en denken. En hoe ze als een natuurlijk, volautomatisch proces vanzelf komen en gaan.
Gevoelens zijn van zichzelf nooit een probleem. Het probleem ontstaat pas als we er allerlei gedachten over hebben. Gedachten dat het gevoel niet het juiste gevoel is, gedachten dat het gevoel weg moet, of gedachten dat we iets moeten doen met het gevoel.
Gedachten die we in alle onschuld hebben dat een gevoel weg moet of anders zou moeten zijn, of dat we iets moeten doen met een gevoel, maken het leven onnodig lastig en ingewikkeld.
Dat soort gedachten maken dat het gevoel langer in stand gehouden wordt, dat de doorstroom belemmerd wordt.
En kunnen ook maken dat we ons schuldig voelen of schamen over ons gevoel.
Omdat we denken dat het op een bepaalde manier heurt.
Gedachten als “ik zou eigenlijk verdrietig moeten zijn” of “ik zou eigenlijk blij moeten zijn” komen voort uit de bedachte regels die we hebben over gevoelens.
Gevoelens van schuld of schaamte houden zich niet aan bedachte regels. We kunnen ons schuldig voelen of schamen terwijl we bedenken dat het niet hoeft.
Met inzicht in de oorsprong en werking van de menselijke ervaring is het niet meer logisch om gevoelens te willen veranderen. Is het niet meer logisch om gevoelens te willen verklaren, analyseren of uitdiepen. Wordt het logisch (en gemakkelijker) om álle gevoelens er te laten zijn als ze er zijn. Waardoor het leven gemakkelijker wordt. Moeitelozer wordt. Er minder denkwerk (nodig) is. Gevoelens kunnen stromen.
Op de vraag ‘Hoe heurt het eigenlijk bij gevoelens?’ is wat mij betreft het antwoord: voelen.
Voelen is het enige wat er te doen is. Voelen is het enige wat ‘heurt’.