In het digitale woordenboek staan veel betekenissen bij het woord ‘falen’.
Zoals afgaan, feilen, floppen, fouten begaan, misgaan, mislukken, niet slagen en tekortkomen.
Wat me opvalt is dat al deze betekenissen iets te maken hebben met criteria.
Er moeten immers eerst criteria bedacht zijn voor hóe iets moet gaan voordat er voordat er sprake kan zijn van afgaan, feilen, floppen, fouten begaan, misgaan, mislukken, niet slagen of tekortkomen
Voordat er sprake kan zijn van falen moeten er dus criteria bedacht zijn voor ‘hoe iets moet gaan’.
Maar wie bedenkt die criteria eigenlijk?
Is het niet zo dat wat de een ziet als ‘hoe iets moet gaan’, een ander vaak heel anders ziet? Is het niet zo dat ‘hoe iets moet gaan’ per persoon verschilt? Is het niet zo dat in de ene cultuur ‘hoe iets moet gaan’ er heel anders uitziet dan in een andere cultuur? Is het niet zo dat ‘hoe iets moet gaan ’per tijdperk verschilt? Is het niet zo dat ‘hoe iets moet gaan’ per sociale klasse verschilt?
Is het niet zo zijn dat ‘hoe iets moet gaan’ (aangeleerde?) gedachten zijn die we in alle onschuld zijn gaan geloven? Is het niet zo dat we in alle onschuld zijn gaan geloven dat dingen op een bepaalde manier moeten gaan? Is het niet zo dat we gaandeweg zijn gaan geloven dat het leven op een bepaalde manier moet gaan? We zijn niet geboren met die ideeën.
We kunnen als mens helemaal niet weten hoe het leven moet gaan. Dat kunnen we alleen bedenken. We kunnen alleen bedenken hoe wij vinden dat het moet gaan.
Leven gebeurt. (Net zoals onze gedachten erover trouwens.)
Het leven houdt zich niet aan wat wij in alle onschuld allemaal bedenken.
Een mooie quote van Shakespeare in dit kader is ook:
‘Nothing is either good or bad, but thinking makes it so’.
‘Niets is goed of fout maar denken maakt het zo’.
Onze gedachten over het leven maken dat er zoiets als ‘fout’ of ’falen’ kan zijn.
Het zijn onze gedachten over het leven die de gevoelens van onzekerheid, angst, schaamte, schuld, frustratie, boosheid of ander ongemak met zich meebrengen. NIET hetgeen wat er gebeurt.
En dat geeft niet. Het menselijk systeem werkt nou eenmaal zo dat we onze gedachten voelen.
Ik hoop niet dat je hierin leest dat je geen gedachten over het leven mag hebben. Dat kan helemaal niet. Gedachten over het leven zijn menselijk.
Ik hoop ook niet dat je leest dat je schuldig bent aan wat je allemaal denkt en bent gaan geloven. Dat is nooit het geval. Je bent NOOIT schuldig aan wat je denkt en wat je gelooft.
Maar we hebben allemaal ook de mogelijkheid om onze gedachten te doorzien.
Om te gaan herkennen wat we allemaal zijn gaan geloven.
Om te gaan herkennen wat we allemaal zijn gaan geloven over onszelf en over het leven.
Om te gaan herkennen dat er in wezen helemaal niet zoiets bestaat als ‘ik en het leven’ of ‘ik en mijn leven’. (Ik heb ‘mijn leven’ nog nooit ergens zien liggen.)
Zonder onze gedachten over het leven is het onmogelijk om te falen.
Zonder onze gedachten over het leven is er simpelweg leven.
En leven dat doen we al.
Leven dat ZIJN we.
En dat is allesomvattend en compleet.