‘Wat is uw professie?’ Het werd gevraagd op een visumaanvraag die ik in moest vullen.
‘Coach’, typten mijn vingers. ‘Coach mentaal welzijn’.
‘Coach’.
Stiekem vind ik het helemaal geen fijn woord.
Het lijkt dan alsof een ander iets van mij zou moeten leren.
Ieder mens is al helemaal heel en compleet en heeft alle benodigde wijsheid in zich.
Dát is hetgeen waar ik het over heb met mensen. Over dat altijd helemaal heel zijn. Over die wijsheid. Over gedachten. Over gevoelens. Over depressie. Over angst. Over onzekerheid. Over trauma. Over stress. Over menszijn. Over leven. Over het herkennen van de werking van de menselijke ervaring.
In gesprekken van mens tot mens. Samen. Vanuit gelijkwaardigheid. Met liefde.
Want eigen inzicht verlicht.
En bij gebrek aan een beter passend woord noem ik deze gesprekken ‘coaching’.