Deze week is het de week van de werkstress.
Grappig dat we daar een speciale week voor hebben.
Begrijpelijk ook wel want stress is niet fijn en daar willen we vanaf.
Dus lijkt het logisch om daar veel aandacht aan te besteden en te zoeken naar ‘tips en tricks’.
Er was in mijn leven ook een periode dat ik heel veel last had van stress. Niet zozeer van werkstress maar van stress die ik toeschreef aan andere omstandigheden. Omstandigheden die je als heftig zou kunnen betitelen.
Totdat…. ik zag dat de stress helemaal niet veroorzaakt werd door die omstandigheden.
Ik wil dit graag met je delen omdat het voor jou misschien ook iets helder maakt.
Op enig moment begon ik te herkennen dat er ook wel momenten waren waarop ik geen stress ervoer. Bijvoorbeeld tijdens een potje kaarten. Of tijdens het kijken naar mijn lievelingsserie op Netflix. Of tijdens een praatje met de pakketbezorger. Terwijl de omstandigheden nog steeds dezelfde omstandigheden waren.
Ik begon te herkennen dat de stress er alleen was op de (vele) momenten dat er gedachten over die omstandigheden waren.
Ik begon te herkennen dat mijn gedachten de stress veroorzaakten en niet de omstandigheden.
Je kunt je werk of andere omstandigheden niet beleven. Je beleeft altijd je denken.
Werk of andere omstandigheden kunnen niet bij jou naar binnen kruipen en daar een gevoel veroorzaken.
Misschien kun je herkennen dat de supporters van het winnende voetbalteam tijdens de wedstrijd en bij de uitslag een heel ander gevoel hebben dan de supporters van het verliezende team? Terwijl de wedstrijd en de uitslag hetzelfde zijn. De wedstrijd en de uitslag veroorzaken niet hun gevoelens maar hun gedachten bij de wedstrijd en bij de uitslag veroorzaken hun gevoelens.
Misschien kun je ook herkennen dat je werkstress kunt ervaren terwijl je in je bed ligt en helemaal niet aan het werk bent?
Denken kan gevoelens van stress veroorzaken. En dat denken kost veel energie. Daar kun je doodmoe van worden.
Misschien denk je nu: “Hoe stop ik dan met dat denken?”.
Nou, dat hoeft helemaal niet. Dat kan niet eens. Je kunt denken niet stopzetten.
Wat wèl kan is herkennen dat de (werk)stress nooit over de omstandigheden gaat. Maar dat de stress veroorzaakt wordt door denken.
Denken dat er van alles bij haalt.
Denken dat met voorbeschouwingen komt.
Denken dat met nabeschouwingen komt.
Denken dat doemscenario’s in de toekomst verzint.
Denken dat projecties naar de toekomst tevoorschijn tovert (wat als…, en als…dan…).
Denken dat vergelijkingen met het verleden oplepelt (want toen..).
Denken dat je vertelt wat je bent (een loser) of wat je zou moeten zijn (beter, anders). Denken dat er allerlei concepten bij haalt (zoals ‘je moet toch wel….’ en ‘je kunt toch niet….’). Denken dat betekenis geeft aan dingen die van zichzelf niks betekenen (interpretaties). Denken dat alles persoonlijk maakt.
Denken dat komt met overdenkingen.
Zodra je dát herkent en écht ziet voor wat het is (denken: geen waarheid, niet nu, illusoir) verdwijnt het vanzelf. Omdat het niet langer logisch is. En dan ontstaat er vanzelf weer rust in het hoofd. En helderheid.
En dan kun je handelen naar wat er in het moment van je gevraagd wordt. En dat kan ook een heldere ‘nee’ zijn.
Ik gun je dat je net als ik gaat herkennen dat de stress die je ervaart altijd alleen maar bestaat uit tijdelijk denken dat je ervaart. En dat dat geen probleem is. Dat er niks misgaat als je stress ervaart.
En dat de rust en ontspanning die je zoekt er altijd al is. Omdat dat je ware natuur is.
De enige reden dat je geen rust en ontspanning ervaart is omdat je in dat moment allerlei gedachten gelooft die heel belangrijk en waar lijken. Omdat je even niet ziet dat het slechts denken is.
En dat geeft niet. Dat is onschuldig en gebeurt ons allemaal.
Zo werkt het denken nou eenmaal.
Met inzicht in de rol en de werking en de kracht van het denken is er bij mij heel veel stress weggevallen. En op de momenten dat er nog wel eens stress is, is dat geen probleem meer.
Is er in ieder geval geen stress over de stress meer.